2. Podsumowanie procedur i praktyka, c.d.

Proszę  zacząć czytanie od pierwszego wpisu z dnia 28/11/2011 dostępnego w prawej dolnej części bloga.

W ocenie zdolności do ponownego popełnienia przestępstwa bierze się także pod uwagę historię danej osoby i poprzednie wyroki, zachowanie w więzieniu i po zakończeniu kary oraz czynniki ryzyka np. alkohol, rozpad związku, utratę mieszkania itp.

Istotną kwestią jest sytuacja rodzinna klienta. Może ona w większym stopniu zaważyc na decyzji sądu jeśli podpisanie nakazu deportacyjnego skutkowałoby rozpadem życia rodzinnego.

Decyzja deportacyjna a status rezydencki

W przypadku osoby z prawem do rezydentury stałej tylko popełnienie poważnego przestępstwa może skutkować akcją deportacyjną, zatem status rezydencki jest istotnym elementem rozważań.

Osoby poniżej 18-ego roku życia albo mieszkające w UK powyżej 10-ciu lat (niezaleznie od nabycia statusu rezydenckiego), muszą dopuścić się popełnienia przestępstwa bardzo poważnego (wg. klasyfikacji kryminologicznej) by akcja deportacyjna byla uzasadniona.

Nakaz deportacyjny

Dokument jednostronicowy. Pozostaje w mocy aż do jego usunięcia.

Usunięcie nakazu deportacyjnego następuje na podstawie brytyjskiego prawa imigracyjnego.

W zależnosci od rodzaju popełnionego przestępstwa i od tego czy uległo ono przedawnieniu, zwykle po 10 latach od deportacji można się starać o usunięcie nakazu. Jeśli natomiast przestępstwo nie uległo przedawnieniu, z  żądaniem usunięcia nakazu można wystąpić w każdym czasie, o ile  zaistniała znaczna zmiana w sytuacji osobistej osoby deportowanej lub jest to uzasadnione stanem życia rodzinnego.

Próba powrotu

Wjazd na teren UK w czasie obowiazywania nakazu deportacyjnego jest nielegalny i skutkuje zawróceniem z granicy.  Podstawą prawną do usunięcia z kraju jest już istniejący nakaz deportacyjny.

Od odmowy wjazdu przysługuje prawo apelacji z Polski a wniosek można złożyć z terminie 28 dni.

Według mnie mamy tutaj do czynienia z konfliktem prawnym ponieważ chociaż podstawy apelacji ujęte są dosyć szeroko i potencjalna możliwość wygranej istnieje, sędzia nie może (w braku decyzji o odmowie cofnięcia nakazu deportacyjnego) nakazać UKBA ten nakaz usunąć.

Tak więc nakaz deportacyjny działa tutaj jako przeszkoda prawna i rozprawa apelacyjna od decyzji odmowy wjazdu zamknie się na jej podtrzymaniu.

Trybunał wyższej izby najprawdopodobniej podejmie taką samą decyzję bo rownież nie ma jurysdykcji w tym względzie. W obliczu braku innych środkow prawnych właściwy do rozpatrzenia sprawy będzie Sąd Najwyższy (High Court). Opcję tą mogłabym polecić tylko upartym i wyjątkowo bogatym.

Do Sądu Najwyższego można się zwrócić tylko i wyłącznie po wyczerpaniu procedur w sądach niższej instancji, wiąże sie to z wykorzystaniem wszystkich szans na ponowne rozpatrzenie  sprawy (ok.3). Szansa na ponowne rozpatrzenie sprawy opiera się na konieczności wystąpienia błędu w decyzji sędziego z pierwszej instancji (tzw. determination of appeal, nie mylić z odmową ponownego rozpatrzenia), i jak wynika z mojego powyższego wywodu, jest raczej nikła.

Dodam, ze nie ma orzeczeń w tym względzie, więc chyba jeszcze nikt się na powyższą opcję nie zdecydował.

Wniosek o usunięcie nakazu deportacyjnego/Apelacja od odmowy usunięcia nakazu deportacyjnego

Powiedziałabym, że tędy droga...

Osoby potrzebujące pomocy w tym zakresie zapraszamy w poczet naszych clientów.

Zniżki i promocje oferowane są w żależności od strategii marketingowej firmy w danym czasie.

1. Podsumowanie procedur i praktyka

Reakcję ze strony UKBA zwykle wywołuje wyrok roku i powyżej pozbawienia wolności za przestępstwo popełnione przez obywatela kraju obcego.

Przed końcem wyroku zwykle wysyłany jest do więzienia list pro forma z zapytaniem o ewentualne powody przez wzgląd na które akcja deportacyjna nie powinna zostać podjęta (część klientów takiego listu nie dostaje).

Niezależnie od tego, co znajdzie sie w odpowiedzi, pracownik UKBA wręcza spakowanym do wyjścia klientom decyzję deportacyjną (intention to make deportation order). Skutkuje to dalszym zatrzymaniem w więzieniu. Nieliczni klienci otrzymali decyzję w rozsądnym terminie faxem albo przy okazji rozmowy z urzędnikiem imigracyjnym.

Od decyzji deportacyjnej przysługuje prawo apelacji w ciągu 5-ciu dni od jej doręczenia. Przedłużenie tego terminu jest przyznawane tylko w wyjątkowych okolicznościach, opoźnienie związane z przygotowywaniem dokumentów do nich nie należy. Najrozsądniej jest złożyc wniosek a komplet dokumentów przedstawić na rozprawie.

Jeśli apelacja zostanie wniesiona i klient sprawę przegra, ma prawo do wnioskowania o jej ponowne rozpatrzenie (order for reconsideration), jeśli wygra, UKBA zwykle stara sie o to samo.

W ok. 50% naszych przypadków procedura kończy się w Trybunale niższej izby (First-Tier Tribunal).

W sprawach tego typu przedmiotem rozważań jest szereg czynników takich jak relacja pomiedzy rodzajem popełnionego przestępstwa a długością wyroku (jeśli np. za nieumyślne spowodowanie śmierci zagrożone karą dożywotniego pozbawienia wolności sąd wymierzy karę dwóch lat, świadczyć to może o istnieniu wielu okoliczności łagodzących których w UKBA albo Trybunale też nie powinni przeoczyć). Przyjmuje się, że długość wyroku jest wyznacznikiem powagi przestępstwa.

Powodzenie sprawy zależy także od stopnia ryzyka popełnienia podobnego przestępstwa w przyszłości (tzw. risk of re-offending) które jest klasyfikowane jako low, medium i high. W UKBA zwykle ignorują tą klasyfikację na rzecz miarki ogólnej (nie do zaakceptowania, zbyt duże, nie ma pewnosci, itd.), niemniej jednak jest ona wiążąca dla sądu.

Bardzo ważnym źródłem informacji w tym zakresie są raporty z National Probation Service.

Dodatkowym, a może nawet najważniejszym aspektem w ocenie czyjejś przestępczości jest szacunek  ryzyka wystąpienia poważnej szkody (tzw. risk of serious harm klasyfikowanej jako low, medium, high and very high).

Przedmiotem rozważan jest więc ryzyko wyrządzenia poważnego uszczerbku na życiu lub zdrowiu, zaznaczam, że musi być to ocena ryzyka przyszłego. Szacunek opierający się wyłacznie na fakcie wyrządzenia poważnej szkody w przeszłości jest błędem w prawie.

c.d.n.